Średniowieczne, renesansowe oraz wczesnobarokowe flety traverso
W Europie w XVI w. flet poprzeczny był najczęściej produkowany z jednego kawałka drewna, czasami z dwóch. W użyciu były dwa rodzaje fletów poprzecznych. Pierwszy z uwagi na niewielki i delikatny dźwięk używany był najczęściej do wspomagania głosu ludzkiego lub grania w małych zestawach instrumentów o słabym wolumenie . Drugi o większej menzurze i ustniku posiadał głośny , przenikliwym dźwięk, wykorzystywany przez wojsko – tzw. „szwajcarskie flety”. Do naszych czasów zachowały się flety altowe, tenorowe oraz basowe.
Pracownia pana Tomaszewicza, produkuje cztery rodzaje fletów renesansowych oraz wczesnobarokowych o różnej charakterystyce dźwiękowej.
Bassano
To najczęściej spotykany flet renesansowy na starych ikonografiach . Ma delikatną budowę, wykonany jest z jednego kawałka drewna. Słodki , delikatny dźwięk, bardzo szybka artykulacja. Doskonale nadaje się do grania w małych zespołach z towarzyszeniem śpiewaków, lutni.
Doskonale sprawdza się w repertuarze solowym – Van Eyck.
Verona
To flet o szerszym kanale i grubszych ściankach niż Bassano. Mocny dźwięk w całej skali, doskonała intonacja. Ten flet dedykowany jest dla muzyków do grania pieśni, tańców.
Jego budowa dwuczęściowa , jest bardzo wygodna do transportu jak i do korygowania intonacji .
Flet basowy z tej serii jest wyjątkowo wygodny i łatwy do grania. Najczęstszym problemem we fletach basowych z okresu renesansu jest ekstremalny rozstaw dziurek pod palce, w tym modelu ten problem jest minimalny.
Lissieu
Jeden z najpiękniejszych fletów zachowanych do naszych czasów. Łączy w sobie charakter fletów Bassano oraz Verona. Donośny ,słodki dźwięk , doskonała intonacja, łatwy w graniu nawet dla współczesnych flecistów.
Model z Muzeum Instrumentów w Berlinie
Ten prosty w budowie flet ma potężny dźwięk, porównywalny czasami do współczesnych fletów folkowych lub do tzw szwajcarskich fletów renesansowych. Dominująca, bardzo głośna pierwsza oktawa. Ten flet doskonale sprawdza się w zespołach grających muzykę taneczną z wieloma muzykami. Dobrze łączy się z cornetto, szałamajami oraz instrumentami perkusyjnymi. Jest także często wykorzystywany do grania muzyki średniowiecznej.
Tabela chwytów
Jak temperatura wpływa na wysokość dźwięku w instrumentach dętych
Nagrania
Mein M. ich hab" Arnolt Schlick (ca.1460-1521)
"Jouyssance vous donneray" by Claudin de Sermisy (ca. 1490-1562)
Więcej o wykonawcy
Amour Victorieux- Gabriele Battaile (1574-1630)
Si jamais mon ame blessee - Pierre Guedron (1570-1620)
Radosław Orawski
Ukończył z wyróżnieniem studia magisterskie w Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie fletu traverso dr hab. Magdaleny Pilch, obecnie zaś kształci się w klasie fletu podłużnego dra hab. Marka Nahajowskiego. Brał udział w wielu kursach mistrzowskich prowadzonych przez wybitnych pedagogów, takich jak Kate Clark, Georgia Browne, Corina Marti, Karolina Zych, Peter Frankenberg, Raphael Alpermann, Nicolas Parle, Katarzyna Drogosz, Stefan Plewniak, Henryk Kasperczak czy Sirkka-Lisa Kaakinen Pilch. Gra na wielu rodzajach fletów poprzecznych i podłużnych, od fletów renesansowych po XIX-wieczne flety klapowe. Jako kameralista (Barque Ensemble, Alba del Mondo, Musica Perennis, La Viva Fiamma) oraz muzyk orkiestrowy (Altberg Ensemble, Capella Warmiensis Restituta, Das Lausitzer Barockensemble, Diletto) występował na wielu polskich festiwalach muzyki dawnej. Jest także członkiem męskiego zespołu wokalnego The Singing Heads.
Kamil Szymczakowski
Klawesynista uczący się wykonawstwa muzyki dawnej w murach Akademii Muzycznej imienia Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi w klasie prof. dr hab. Ewy Piaseckiej oraz dr hab. Ewy Rzeteckiej-Niewiadomskiej. Zbierał doświadczenia na licznych kursach mistrzowskich takich jak Piccola Accademia di Montisi z Christophem Rousset, Varmia Musica Academia pod okiem Ewy Mrowca-Kościukiewicz, czy kursy mistrzowskie na Musik und Kunst Privatuniversität w Wiedniu z Nicholasem Parle.
W swojej pracy artystycznej koncentruje się na dorobku twórczym Johanna Sebastiana Bacha, od wykonywania muzyki solowej do prowadzenia dużych projektów wokalno-instrumentalnych, z naciskiem na Bachowską twórczość kantatową.
W swojej działalności zbierał rownież liczne doświadczenia z muzyką francuskiego baroku, a także wykraczał poza tę epokę niejednokrotnie biorąc udział w projektach orkiestrowych i kameralnych z repertuarem klasycystycznym, oraz współczesnym.